Zamiana śmierci

Koło Chęcin umarła pewna kobieta. Mąż bardzo rozpaczał, stracił młodą żonę. Nie wyobrażał sobie życia bez niej. Próbowano go pocieszać ale nic do niego nie docierało. Kobietę przygotowano do pogrzebu i położono w trumnie w przedsionku klasztoru sióstr bernardynek. Przedsionek służył za ogrójec. Nikt się nie spodziewał a nie zbadano umarłej, że ta w rzeczywistości żyje jeszcze a jest w śpiączce. Nadeszła noc. kobiecie zrobiło się zimno. Obudziła się w tumie otoczonej kwiatami. Wydostała się z klasztoru i tak jak ją ubrano – w ślubną suknię tak poszła na piechotę do domu w ciemna noc. Nie spodziewała się sama niczego i zastukała do domu ale nikt nie otwierał więc załomotała głośniej pięściami po drzwiach. Mąż jej obudził się zapalił lampę i stanął po drugiej stronie drzwi. Zapytał

– Kto tam?

– No nie wygłupiaj się, to przecież ja!

Gdy mąż otworzył drzwi zobaczyć kto taki “Ja” zobaczył zonę w rozwianej sukni i welonie. Zrobiło to na nim takie wrażenie że padł w wejściu. Następnego dnia odbył się pogrzeb ale nie jej a jego, bo nie udało się go uratować.